Bar(ο)διάλογοι Άντρας-Γυναίκα «Ζηλεύκω ε τζιαι μετά περνά μου»

-Ώστε την γνωρίζεις…
-Ναι.
-Είναι η παρολίγον γυναίκα μου.
-Μα τι εννοείς;
-Είναι ο άνθρωπος που επέρασα έξι σημαντικά χρόνια μαζί τζιαι που επίστευκα μέσα μου πως θα ήταν η γυναίκα που θα επαντρέφκουμουν.
-Λέεις το τζιαι φαίνεσαι χαρούμενος…
-Γιατί να μην είμαι; Είναι υπέροχος άνθρωπος, επέρασα μαζί της τόσα πολλά που ακόμα τζιαι τα άσχημα ήταν όλα τόσο όμορφα στο σύνολο τους, ήταν τζιαι πάντα θα είναι ένας που τους σημαντικότερους ανθρώπους για μένα. Με το που προσπαθήσει να πει το όνομα μου γιατί με χρειάζεται θα είμαι δίπλα της σε ότι χρειαστεί…
-…
-Τί;…τι σκέφτεσαι;
-…Ότι ζηλεύκω αφάνταστα…εν άδικο…τζείνος ποτέ δεν θα μιλήσει έτσι για μένα…Είναι τυχερή αλλά τζιαι εσύ είσαι σίγουρα τυχερός. Δεν βαριέσαι…Θα το σκέφτουμαι κάπως έτσι εγώ τζιαι μάλλον εν αρκετό. Μέχρι πρότινος νόμιζα πως δεν είναι...ίσως έκαμνα λάθος.
-….
-Είδες τελικά το έργο που έλεες τις προάλλες πως ήθελες να δεις;