Βραδινή περιπολία-Χρώμα ασημί

Η άποψη που θέλει τον χρόνο ως τον καλύτερο γιατρό δεν με βρίσκει σύμφωνη. Σίγουρα ο χρόνος κάμνει τη δουλειά του αλλά γιατρός δεν είναι πόσο μάλλον ο καλύτερος. Ίσως να εν κυβερνητικός υπάλληλος ή τζιαι λογιστής αλλά σίγουρα οϊ γιατρός.
Έχω την εντύπωση πως εν απλά απόσταση, διάστημα μεταξύ του πλασμάτου τζιαι του γεγονότος. Αν τωρά μέσα σε τζείνον το χώρο ακολουθείς ανοδική ή καθοδική πορεία οι παράγοντες εν άλλοι…το συναίσθημα, η λογική, η γνώση, η συγχώρεση, η τύχη, η ατυχία…τζιαι άλλα πολλά. Αν όμως μένεις στάσιμος; Μπορεί τζιαι να έχουν δίκαιο όσοι λεν πως εν κόλλημα του νου ή ανικανότητα, άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας. Ε παρακάτω;
Καμιά φορά μέσα στο θυμό ή το μαράζι σου κλεύκεις. Βαρεί η ζυγαριά προς τη μια μερκά. Κάπου του εγέλασες του πραμάτου. Τζιαμέ που έφκαλες τον εαυτό σου που τα πάντα γιατί έτσι νομίζεις πως εν να νιώσεις καλά. Χμ…φάε που τα καλά σου τωρά-που λέει τζιαι η κολλητή η Γώγα (από το Υπερπαραγώγα).
Δίκαιος εν να είσαι ύστερα, αν τα καταφέρεις δηλαδή γιατί τζιαι τούτο εν μεγάλη υπόθεση. Τότε βάλεις τα ξανά ούλλα πάνω τζιαι ξεκινάς.
Ύστερα λεν σου μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι…μακάριοι εν όσοι δεν ξέρουν να μετρούν. Η δική μου η οκκά κάμνει 400 πάλε σήμερα…

Υ.Γ. http://www.youtube.com/watch?v=bzjiDqIrilw&feature=related