Έτσι όπως το Αϊράνι…(…Ξινό αλλά πίνεται).

Γράφω, συνέχεια γράφω αλλά τα χαρτιά μου γεμίζουν λέξεις καμωμένες από γράμματα ενώ θέλω να γεμίζουν λέξεις καμωμένες από χρώματα. Ναι, κρατώ το σωστό εργαλείο: Στυλό. Πινέλο? Όχι, δεν θέλω να ζωγραφίσω...θέλω απλά να γράψω με χρώμα. Κάθε αρχή της βδομάδας η ίδια ιστορία. Ασυναίσθητα αισιόδοξη όπως κάθε μια αρχή ορίζει. Εξαιρείται η αρχή του τέλους...τζείνη προδικάζει τζιαι καταδικάζει την όποια πολυχρωμία.
Ημερολογιακά Φθινόπωρο...Η αλήθεια όμως είναι πάντα γυμνή για να μπορεί να την ντύνει καθείς όπως γουστάρει. Η δική μου σήμερα την είδε αναρχική τζιαι ασυμβίβαστη. Με αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς επιτίθεται στο κατεστημένο, πρωτίστως του εσωτερικού μετώπου. Τζιαμέ συναντά πάντα την μεγαλύτερη αντίσταση γιατί τζιαμέ εδρεύει η Κυβέρνηση τζιαι το ανάκτορο του Εγωισμού.
Ριπές stop. Κινητό τηλέφωνο οn...ποιό stop?? Η χειρότερη ριπή στην ψυχική μου ηρεμία αποδεικνύεται ο ήχος του μηνύματος. Αφού οι λέξεις δεν φέρουν φωνή άρχισα να τις μετρώ με το βάρος...Ανορεξικές, ισορροπημένες ή υπέρβαρες. Una φάτσα αλλά ούτε λόγος για una ράτσα..."Μωρό μου καλημέρα!"...α...καλά! Επιλέγω, ζυγίζω, αποφασίζω, κρατώ: όσα τοποθετούνται πλαί μου ως είδη πρώτης ανάγκης. Τα υπόλοιπα αν δεν το έπραξαν ήδη θα το κάνουν στη συνέχεια...Θα τοποθετηθούν στο Εκεί, στο πούποτε, να πιάνουν σκόνη έτσι απλά τζιαι μόνο για να προκαλούν το απαιτούμενο φτάρνισμα για να ξυπνά ο νους τζιαι να θυμούμαι ότι κάπου έζησα πριν που το δαμέ.
Για αλλού εξεκίνησα να γράφω τζιαι αλλού πάω...σήμερα όπου μου νέψουν οι σκέψεις νέφκουμαι...έτσι όπως τον αρσενικό...που λέει τζιαι το Έ(ν)τερον "εν έσιει τσιάνς να την πέσει γεναίκα σε αρσενικόν τζιαι τζείνος να μην ανταποκριθεί..."...λές?? Μα...μιλάς τζιαι για τζείνους που έτυχε να γνωρίσω τζιαι εγώ κάποτε?? Οϊ πέ μου αλήθκεια!
Θυμάμαι πριν χρόνια που η εκκλησία ήρθε να καταργήσει το μυστήριο του Αρραβώνα γιατί θεώρησε πως έτσι νομιμοποιεί τις προγαμιαίες σχέσεις. Τωρά τείνουμε που μόνοι μας να καταργήσουμε τζιαι τις σχέσεις υπό τις οποίες "νομιμοποιούμε" την (προ)γαμιαία συνεύρεση. Δεν είναι μόνο τούτο η σχέση? Έχεις δίκαιο. Υπερέβαλα...είναι τζιαι τζείνα που μόλις τελειώσει, μένουν στο πούποτε, παρέα με την σκόνη. Εκτός φυσικά αν τελικά σου δώσει ένα γάμο...εύχομαι όχι άλλον ένα παρόμοιο με τζείνον που είδα προημερών- για ακόμα μια φορά -να του κόφκουν τους ιερούς του κόμπους με μιαν υπογραφή...! Εντάξει δεν θα πάρω τη δουλειά από την Carrie Brandshow...παρότι τούτος ο τόπος θυμίζει μου φορές Sex and the city τζιαι Beverly Hills, τζιαι ας υπάρχουν οι απορριπτικοί του είδους. Ο αντίλογος άλλωστε είναι ο καλύτερος διάλογος.

Πρέπει να σου πω όμως πως κατά βάθος δεν είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος...γίνομαι, για να βρίσκω ξανά το φως. Έτσι αφού όλοι λένε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία...για να καταλάβεις πόσο αισιοδοξώ: Προσδοκώ να πεθάνω μετά τζιαι που την Ελπίδα!