Τρίτη 18 Αυγούστου 2009

Γηράσκω αεί αποπροσανατιλιζόμενος…ενίοτε διδασκόμενος

Ο χρόνος έτσι…ο χρόνος άλλοσπως…ο χρόνος το παράλλο…ο χρόνος...άτε ολάν τζιαι κανεί. Ο χρόνος (απλά) πρήχτης, τέλος. Πότε σε αφήνει να εφησυχαστείς στον ήχο της σιωπής του τζιαι πότε ξεκινά να μιλά, να μιλά, να μιλά, στήνει σε απέναντι τζιαι εσύ ακούεις, ακούεις τζιαι εξακολουθείς να ακούεις μέχρι να βρεθείς σε ένα είδος ύπνωσης- που την επανάληψη του λόγου του-τζιαι τη στιγμή που σου λαλεί “σειρά σου τωρά να μιλήσεις” είσαι τόσο αλλού που παρότι ξυπνάς νομίζεις πως δεν έσιεις τίποτε να πεις τζιαι έτσι σκάζεις…

7 σχόλια:

ρίτσα είπε...

ναι. ο χρόνος εν καταλύτης. στες αποφάσεις μας, στην πορεία που ακολουθούμε τελικά. είναι περιορισμός που αλλάσσει τα πάντα. πρήχτης ξιπρήχτης

www.mplogk.com είπε...

Πολύ ωραίο άρθρο.

Μπλόγκ | Εσύ γράφεις;
http://www.mplogk.com

Ανώνυμος είπε...

nai..etsi einai..alla ela pou kalos i kakos epireazei mas se ola..kapote thetika kai sixna arnitika..mono otan kataferoume na ton exoume pantotino mas filo isos eimaste kala..kalinikta..

marina είπε...

Νομίζω πως βλέπω να μπαίνει λίγο φως από κάπου. Άσε το χρόνο...;)

monaxikotita είπε...

emeis kathorizoume pote einai o katallilos xronos. sigoura se kapio simio voitha, alla ola einai sto mialo mas. stin thelisi mas

Aceras Anthropophorum είπε...

χωρίς παύση ρυθμός δεν υπάρχει.

Candy Candy είπε...

@ Ρίτσα: Χμ…έτσι.

@ Μπλόγκ: Θένκιου. Χμ… όχι…?

@ Ανώνυμος: Δεν θέλω τέτοιους φίλους…που λέει και ένα λαϊκό άσμα…

@Μαρίνα: Τζιαι εγώ μερικές φορές βλέπω αστερούθκια…εν τζιαι θέμα…

@ Μοναχικότητα: Στο περίπου…αλλά εν να συμφωνήσω για το ότι ούλλα εν στο νου.

@ Aceras: Έτσι…έτσι. Φορές ίσως θυμίζει κάτι σε «παύσατε πυρ» αντί για ρυθμό…