(...)
Άνθρωπε, άθελα σου
Κακέ- παρ' ολίγο η τύχη σου άλλη.
Σ' ένα, έστω, λουλούδι αντίκρυ αν ήξερες
Να πολιτεύεσαι
σωστά, θα τα 'χες όλα. Επειδή από τα λίγα, μερικές φορές
Και από το ένα- έτσι ο έρωτας-
Γνωρίζουμε τα υπόλοιπα. Μόνο το πλήθος να:
Στο χείλος των πραγμάτων στέκει
Όλα τα θέλει και τα παίρνει και δεν του μένει τίποτα.
(...)
Επειδή και ο Αφανής, παρών αισθάνομαι πως είναι
Ο μόνος που τον ονομάζω Πρίγκιπα, όταν
Ήρεμα το σπίτι
Αγκυροβολημένο μεσ' στο ηλιοβασίλεμα
Βγαίνει άγνωστες λάμψεις
Και σαν από έφοδο, μια σκέψη
Εκεί που για τ' αλλού τραβούσαμε αναπάντεχα μας κυριεύει.



(Οδ.Ελύτης-απόσπασμα Villa Natacha-1969)